Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια πολυπαραγοντική πάθηση που οφείλεται στα υψηλά επίπεδα του σακχάρου στο αίμα και πολλές φορές και στα ούρα.
Αυτό συμβαίνει είτε λόγω της ανεπαρκούς έκκρισης της ινσουλίνης, είτε λόγω της ανεπαρκούς δράσης της (ινσουλινοαντίσταση), είτε στο συνδυασμό και των δύο παραγόντων.
Τι είναι η ινσουλίνη
Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από τα β-κύτταρα του παγκρέατος, η οποία παίζει ρόλο στον μεταβολισμό των σακχάρων από τον οργανισμό και στην σταθερή ρύθμιση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα.
Μετά το φαγητό, ο εγκέφαλος στέλνει σήμα στο πάγκρεας να εκκρίνει μία ποσότητα ινσουλίνης ώστε τα μόρια της γλυκόζης στο αίμα να μεταφερθούν στα κύτταρα για να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο για την λειτουργία του οργανισμού.
Αν το πάγκρεας δεν παράγει την απαιτούμενη ποσότητα ινσουλίνης που χρειάζεται ο οργανισμός, ή αν τα κύτταρα δεν ανταποκριθούν επαρκώς στην ινσουλίνη, τότε έχουμε ως αποτέλεσμα την αυξημένη κυκλοφορία της γλυκόζης στο αίμα που ονομάζεται Σακχαρώδης Διαβήτης, ο οποίος σχετίζεται με την εμφάνιση σοβαρών επιπλοκών στα αγγεία του σώματος και είναι αλληλένδετη νόσος με τη στεφανιαία νόσο, τις καρδιαγγειακές παθήσεις, τα εγκεφαλικά επεισόδια και την διαβητική νευροπάθεια.
Τα κυριότερα συμπτώματα που εμφανίζονται σε προχωρημένα στάδια διαβήτη τύπου 2, είναι:
-
Πολυουρία
-
Πολυδιψία
-
Πολυφαγία
-
Κόπωση
-
Θαμπή όραση
-
Συχνές λοιμώξεις
-
Έλλειψη συγκέντρωσης
-
Συχνές ουρολοιμώξεις
-
Αγγειοπάθειες
-
Διαβητική νευροπάθεια
-
Αργή επούλωση πληγών (διαβητικό πόδι)
Η διαβητική νευροπάθεια είναι οι βλάβες που προκαλούνται στα αιμοφόρα αγγεία και κατ΄επέκταση στα νεύρα, λόγω του σακχαρώδους διαβήτη. Επηρεάζει το 40% με 70% των διαβητικών ασθενών και εμφανίζεται με πληθώρα διαταραχών και συμπτωμάτων.
Η διάγνωση γίνεται από τον νευρολόγο με την κλινική εξέταση και την λήψη του ατομικού ιστορικού. Ο γιατρός θα παραπέμψει τον ασθενή σε αιματολογικό, ορμονολογικό, καρδιολογικό, διαβητολογικό και οφθαλμολογικό έλεγχο.
Η πρώτη θεραπευτική γραμμή είναι η ρύθμιση του σακχάρου, η ρύθμιση της υπέρτασης, και η ρύθμιση του καρδιακού ρυθμού και της καρδιακής λειτουργίας.
Για την αντιμετώπιση της νευροπάθειας ο νευρολόγος θα χορηγήσει συντηρητική αγωγή που περιλαμβάνει αγωγή με αντιεπιληπτικά, αντικαταθλιπτικά και αναλγητικά φάρμακα.